អង្គការការពារសិទ្ធិមនុស្សលីកាដូ លើកឡើងថា ពន្ធនាគារជាច្រើននៅកម្ពុជាត្រូវបានបង្កើតឡើងដើម្បីបំបាក់ស្មារតីជនជាប់ឃុំ ជាពិសេសអ្នកធ្វើការការពារសិទ្ធិមនុស្ស និងសកម្មជននយោបាយ។
ក្នុងអត្ថបទស្ដីពីសកម្មជនមិនរាងចាលរបស់អង្គការលីកាដូ នៅថ្ងៃទី០១ ខែកក្កដា ឱ្យដឹងថា ពន្ធនាគារជាច្រើននៅកម្ពុជា ត្រូវបានបង្កើតឡើងដើម្បីធ្វើឱ្យ «ជនប្រព្រឹត្តបទល្មើស» បាក់ស្មារតីរាងចាលក្នុងការប្រព្រឹត្ត ដូចជា កង្វះអាហារហូបចុក កង្វះទឹកស្អាត និងទឹកមានតម្លៃថ្លៃកប់ពពក ជាដើម។
ប្រភពដដែលបានឲ្យដឹងថា ការរឹតត្បិតការជួបអ្នកខាងក្រៅ កម្តៅក្តៅខ្លាំងនៅក្នុងបន្ទប់ គឺជាបញ្ហាដែលបន្តកើតមានឡើងនៅក្នុងពន្ធនាគារ។ លើសពីនេះទៀត អត្រាផ្ទុកអ្នកទោសនៅក្នុងពន្ធនាគារកើនឡើងលើស ២០០% នៃសមត្ថភាពផ្ទុករបស់ពន្ធនាគារ ហើយពន្ធនាគារមួយចំនួនផ្ទុកអ្នកទោសរហូតដល់ទៅ ៥០០% នៃសមត្ថភាពផ្ទុករបស់ខ្លួន ខណៈអតីតអ្នកជាប់ពន្ធនាគារម្នាក់បានហៅការរស់នៅក្នុងពន្ធនាគារ ថា «ដូចរស់នៅក្នុងឋាននរក»។
អង្គការលីកាដូអះអាងថា ទោះបីជាពន្ធនាគារជាកន្លែងដែលមានស្ថានភាពមិនល្អខ្លាំងក៏ដោយ ក៏សកម្មជននយោបាយ និងអ្នកការពារសិទ្ធិមនុស្សដែលបន្តតស៊ូដើម្បីយុត្តិធម៌សង្គម នៅតែមានចំនួនច្រើន ហើយអ្នកទាំងនោះធ្លាប់ជាប់ពន្ធនាគារទាំងអយុត្តិធម៌ម្តងរួចមកហើយក៏ដោយ។
ប្រភពដដែលបញ្ជាក់ថា សកម្មជននយោបាយ និងអ្នកគាំទ្របក្សប្រឆាំងមានលោក ហេង ចាន់សុទ្ធី លោក ភុន យុទ្ទ លោក កង សារ៉ន មេដឹកនាំសហជីពកញ្ញា ឈឹម ស៊ីថរ អ្នកជំនាញកសិកម្មលោក នី ណាក់ និងសកម្មជនសិទ្ធិមនុស្សលោក កើត សារ៉ាយ ជាដើម ដែលពួកគេមិនបោះបង់ភាពសកម្មនិយមរបស់ខ្លួន ទោះបីត្រូវបានចាប់ខ្លួន និងធ្លាប់ជាប់ក្នុងពន្ធនាគារដែលមានស្ថានភាពអាក្រក់យ៉ាងណាក៏ដោយ។
អតីតអ្នកនាំពាក្យសមាគមការពារសិទ្ធិមនុស្សអាដហុក លោក ស៊ឹង សែនករុណា បានឲ្យដឹងថា ទោះបីអ្នកទាំងនោះបានដឹងច្បាស់ពីស្ថានភាព និងហានិភ័យនៃការជាប់ពន្ធនាគារ ពួកគេក៏នៅតែមិនខ្លាចរអា និងនៅតែសុខចិត្តលះបង់សេរីភាពផ្ទាល់ខ្លួនដោយសង្ឃឹមថា កម្ពុជានឹងមានភាពល្អប្រសើរផ្នែកសិទ្ធិមនុស្ស និងលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យសម្រាប់ពលរដ្ឋទូទាំងប្រទេស។
ប្រភពដដែលអះអាងថា រឿងរ៉ាវជាច្រើនដែលកើតមាននៅក្នុងពន្ធនាគារ ដូចជាអ្នកជាប់ឃុំខ្លះដែលជាឧក្រិដ្ឋជនមានលុយអាចទទួលបានការសម្រាកព្យាបាលនៅមន្ទីរពេទ្យខាងក្រៅពន្ធនាគារ ប៉ុន្តែអ្នកទោសមនសិការដែលមានជំងឺធ្ងន់ធ្ងរ មិនទទួលបានការអនុញ្ញាតឱ្យសម្រាកព្យាបាលនៅមន្ទីរពេទ្យខាងក្រៅ។
លោកថា រដ្ឋាភិបាលនៅតែខ្វះឆន្ទៈក្នុងការដោះស្រាយបញ្ហាទាំងនេះ ដែលជាទង្វើគ្មានមនុស្សធម៌ បំពានច្បាប់ និងសិទ្ធិរបស់ជនជាប់ឃុំទាំងនោះ។
លោកអំពាវនាវដល់រដ្ឋាភិបាល ពិសេសរដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងមហាផ្ទៃ ត្រូវគិតគូរកែប្រែយកចិត្តទុកដាក់លើស្ថានភាពពន្ធនាគារ និងយកចិត្តទុកដាក់ផ្តល់សេវាសុខភាពដល់ជនជាប់ឃុំទាំងអស់ដោយស្មើភាពគ្នា ដោយគ្មានការរើសអើងនិន្នាការនយោបាយ ស្របតាមបទដ្ឋានរបស់អង្គការសហប្រជាជាតិ ដើម្បីកុំឲ្យគុកក្លាយជាទីកន្លែងធ្វើទារុណកម្មអ្នកទោសនយោបាយ ឬអ្នកទោសមនសិការបន្តទៀត៕